Οι τρείς Ιεράρχες και η Ευρώπη του πατρός Γεωργίου Μεταλληνού

1. Η αποκτηθείσα εμπειρία από την προενταξιακή διαδικασία (από το 1958) και την μετέπειτα ένταξή μας στην Ενωμένη Ευρώπη, οδήγησε σε κάποιες α­ξιωματικές αρχές, ως σταθερές της πορείας μας μέσα σ’ αυτήν. Η πρώτη αρχή είναι, ότι το πρόβλημα δεν είναι η Ευρώπη, όπως δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα κά­θε αναγκαστικός αναπροσανατολισμός της εθνικής μας πολιτικής σ’ όλη την ιστορική μας διάρκεια. Το πρόβλημα είμαστε εμείς, η δική μας δηλαδή παρου­σία μέσα στην Ευρώπη. Η δεύτερη αρχή είναι, ότι το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι πρώτιστα πολιτικό ή οικονομικό, αλλά πνευματικό και πολιτιστικό. Διό­τι το αμείλικτο ερώτημα είναι, ποιον άνθρωπο και ποια κοινωνία μπορεί να παραγάγει η Ενωμένη Ευ­ρώπη, και τελικά ποιον πολιτισμό.

Είναι πράγματι γεγονός, ότι μέσα στην νέα μεγά­λη μας Πατρίδα κρίνεται η ταυτότητά μας, αλλά και η ιστορική μας συνέχεια και συνεπώς η ιστορική (με ό,τι σημαίνει αυτό) επιβίωσή μας. Η αποτίμηση όμως της Ευρώπης, ως μητέρας του Δυτικού Κόσμου, είναι θέμα προοπτικής.Υπάρχουν δύο προοπτικές: η ελλη­νορθόδοξη και η ουνιτίζουσα των ευρωπαϊστών μας. Οι πρώτοι διαπιστώνουν στον πολιτισμό διαφοροποι­ήσεις και αποστασιοποίηση.

Advertisements

Οικογένεια (18 Νοεμβρίου 2012)

 

Η σχέση των γονέων με το μωρό και με το μικρό παιδί συνδέεται άμεσα με την αυξανόμενη αυτονομία του παιδιού και το αίσθημά του ότι είναι ξεχωριστό πρόσωπο. Είναι μια δύσκολη περίοδος, γιατί η αμφιταλάντευση του παιδιού ανάμεσα στην αγάπη και την οργή είναι πολύ δυνατή. Επιθυμεί να μεγαλώσει και ταυτόχρονα το φοβάται.Έχει ανάγκη τους γονείς του απεγνωσμένα, αλλά έχει απεγνωσμένα ανάγκη να γίνει ένα σημαντικό πρόσωπο από μόνο του. Οι γονείς πρέπει να του επιτρέψουν την απόσταση που χρειάζεται για να γίνει ο εαυτός του, με το αναπτυσσόμε νο αίσθημα ότι έχει κάποια αξία και κάποιο έλεγχο στη ζωή του. Ταυτόχρονα οι γονείς έχουν την ανάγκη να αισθάνονται την ικανοποίηση από την συναισθηματική παρουσία του παιδιού στη ζωή τους, όπως έχουν επίσης την ανάγκη να αισθάνονται περήφανοι για τα επιτεύγματά του.

( Από το βιβλίο «Γονείς καί Παιδιά», π. Φιλόθεος Φάρος – π. Σταύρος Κοφινάς, εκδόσεις «Ακρίτας», 1986)

για τις εκτρώσεις …

ΤΟ κείμενο, το οποίο εν συνεχεία αναδημοσιεύουμε, είναι άκρως αποκαλυπτικό για την τόλμη, την ειλικρίνεια και την αμεσότητά του. Τα όσα αναφέρονται σε αυτό για την τραγική κατάσταση στην γείτονα χώρα της Σερβίας, αντικατοπτρίζουν δυστυχώς και την ζοφερά πραγματικότητα της πατρίδος μας.
Είναι παρήγορη η ύπαρξη αφυπνιστικών φωνών, όπως η παρούσα εκ Σερβίας, και είθε αυτές να πολλαπλασιασθούν, να διεγείρουν συνειδήσεις, να οδηγήσουν σε μετάνοια και να παύση επί τέλους το Ολοκαύτωμα των Εκτρώσεων, ώστε να γίνη ο Θεός ίλεως!…
Ο ιατρός Στόγιαν Αδάσεβιτς είναι ο μοναδικός γυναικολόγος στην Σερβία, ο οποίος δημοσίως ομολόγησε ότι η έκτρωση είναι φόνος, για τον οποίο ευθύνονται τόσο ο ιατρός, όσον και η μητέρα.

Ο θηλασμός

Έχουν ειπωθεί και γραφτεί τόσα πολλά για την αξία του θηλασμού. Παρ’ όλα αυτά οι περισσότεροι άνθρωποι στη γη δεν γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται. Είναι ένα θαύμα, ένα δώρο του θεού στον άνθρωπο. Μια ευλογία και ένα ακόμη δείγμα της σοφίας και της αγάπης Του για το αγαπημένο και καταταλαιπωρημένο παιδί Του!

Κι όπως στο μυστικό δείπνο, έτσι και με τον θηλασμό αντιλαμβανόμαστε το διαρκές και χωρίς τέλος πατρικό ενδιαφέρον Του, την στοργή Του, την μέριμνά Του.

Μας δίνει λύσεις και απαντήσεις! Χωρίς τέλος στον χρόνο.

Αντίστοιχα θέτει και ένα ερώτημα: Μέχρι πότε και για ποιόν λόγο θα αρνούμαστε αυτήν την αγάπη Του;

Αν και ζούμε στην εποχή της γνώσης ( όπως μας λένε ) εν τούτοις δεν γνωρίζουμε πολλά, βασικά και πολύ σημαντικά πράγματα που θα ωφελούσαν την ζωή μας αλλά και θα μας επέτρεπαν να βλέπουμε την κάθε στιγμή της ζωής μας με διαφορετικό βλέμα. Θα μας επέτρεπαν να διεκδικούμε το συμφέρον μας.

Συγκεντρώσαμε από το διαδίκτυο κυρίως αλλά και από μια πλειάδα σχετικών εντύπων, βιβλίων κλπ ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία τα οποία παραθέτουμε και εδώ. Γνωρίζουμε ότι δεν είναι όλα. Αλλά κι αυτά ούτε λίγα είναι, ούτε αδιάφορα για κάθε άνθρωπο, ούτε μικρής αξίας. Αν λέμε συνέχεια ότι θέλουμε έναν κόσμο καλύτερο και πιό ανθρώπινο, ας ξεκινήσουμε από εδώ με τη βοήθεια του Θεού.

Το πόσο σημαντικό είναι το άγγιγμα της μητέρας και του πατέρα για κάθε άνθρωπο και πόσο επηρεάζει θετικά ή αρνητικά ( όταν το στερηθεί ) όλη του την ζωή, θα μπορούσε να το περιγράψει μόνο ένας καλός παιδίατρος, ίσως κι ένας ψυχολόγος ή ψυχίατρος. Πολλά τραύματα της ψυχής ξεκινούν από εδώ. Με τον θηλασμό η μητέρα και το παιδί αποκτούν μια μοναδική συναισθηματική σχέση που τίποτα δεν μπορεί να την σβήσει. Ούτε κι ο χρόνος. Διότι μπορεί ο άνθρωπος να μην θυμάται τις στιγμές που θήλαζε ( αν και υπάρχουν αρκετοί που θυμούνται ) αλλά το χάδι, το βλέμμα, η υπομονή, η ζεστασιά της αγκαλιάς, οι μυρωδιές του σώματος όχι μόνο κάνουν το παιδί να αισθάνεται ασφάλεια αλλά και το δυναμώνουν ψυχικά και σωματικά για όλη του τη ζωή.

Επιπλέον το παιδί προστατεύεται ιατρικά αφού προσλαμβάνει από την μητέρα όλα σχεδόν τα απαραίτητα αντισώματα για να αντιμετωπίσει αργότερα τις πιό σημαντικές και δύσκολες λοιμώδεις νόσους. Ας σημειώσουμε ότι κανένα τροφικό υποκατάστατο δεν μπορεί να προσφέρει στο παιδί αυτά τα αντισώματα, αφού απλώς δεν τα περιέχει. Ούτε των ζώων το γάλα. Γι’ αυτό και οι επιστήμονες τα ονομάζουν «νεκρή τροφή». Φυσικά οι εταιρείες τροφίμων αλλά και οι εταιρείες παιδικών τροφών έχουν τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα και λένε διάφορα. Η αλήθεια όμως είναι ότι σαν το μητρικό γάλα, δεν υπάρχχει καμία άλλη τροφή. Κι αν ακόμη σε κάποιο υποκατάστατο προσθέσουν ορισμένα στοιχεία, το σίγουρο είναι ότι ο ανθρώπινος οργανισμός δεν μπορεί να τα προσλάβει αφού είναι αφύσικα. Αναντικατάστατο λοιπόν το μητρικό γάλα.

Το παιδί προστατεύεται και από άλλες ασθένειες όπως οι αλλεργίες και το άσθμα ενώ και έναντι του καρκίνου είναι πιό ισχυρό. Αλλά και η μητέρα προστατεύεται από τον καρκίνο του μαστού αλλά και την οστεοπόρωση.

Το μητρικό γάλα είναι μια πλήρης τροφή και ικανοποιεί τις ανάγκες του παιδιού τόσο για τροφή, όσο και για υγρά. Μάλιστα είναι εύπεπτο και έχει σταθερή θερμοκρασία, γεγονός που κάνει το παιδί πιό ήρεμο και πιό ήσυχο.

Γιαγιά, γιατί δὲν μὲ ὑπακοῦς;

Ἔκπληκτοι οἱ πελάτες τοῦ μεγάλου πολυκαταστήματος ἔστρεψαν ἐνστικτωδῶς τὸ πρόσωπότους πρὸς τὸ μέρος ἀπ’ ὅπου ἐρχόταν ἡ

διαπεραστικὴ κραυγή.Πρὸς τὴν ἔξοδο τοῦ καταστήματοςμιὰἀπελπισμένη γιαγιὰ προσπαθοῦσεμὲ χαμηλωμένη φωνὴ νὰ τιθασεύσει τὸἐγγόνι λέγοντάς του πὼς δὲν εἶχε ἄλλαχρήματα. Ὁ μικρός, 3-4 ἐτῶν περίπου,στριφογύριζε μανιασμένος γύρω ἀπὸτὰ ταμεῖα τοῦκαταστήματος, χτυποῦσεμὲ πεῖσμα τὰ πόδια του στὸ δάπεδο καὶσυνέχισε νὰ φωνάζει:

–Γιαγιά, γιατί δὲνμὲὑπακοῦς;

Ἡ μαρτυρικὴ γιαγιὰ εἶχε τὸκουράγιο νὰ βγεῖἔξω καὶὁ βασανιστήςτης ἀναγκάστηκε νὰ τὴν ἀκολουθήσει,ἀποφασισμένος πάντως νὰ συνεχίσει τὸβασανισμὸ τῆς δύστυχης γυναίκας στὸδρόμο καὶ στὸ σπίτι…

Αὐτὴ εἶναι ἡ νέα γενιὰ ποὺ μεγαλώνει. Μιὰ γενιὰὑποψήφιων τυράννων.Παιδιὰ ποὺἐκπαιδεύονται συστηματικὰἀπὸἀδιαφώτιστους γονεῖς καὶ στενοὺςσυγγενεῖς στὸ νὰ καταστοῦν αὔριο τύραννοι.

Πῶς ἐκπαιδεύονται…;Μὰ μὲ τὴν παντελὴἀπουσία παιδαγωγίας!

Ὁ μικρὸς πρίγκιπας πρέπει νὰ τὰἔχειὅλα ἕτοιμα καὶὅλα ἀμέσως μόλις τὰ ζητήσει, εἰ δυνατὸν καὶ πρὶν τὰ ζητήσει.Μέσα δὲ στὸ σπίτι ὀφείλουν οἱ πάντεςνὰ εἶναι πρόθυμοι ἀνὰ πᾶσαν στιγμὴννὰἐκτελέσουν τὶς διαταγές του. Φυσικὰτὸἀτίθασο παιδὶ δὲν μπορεῖ νὰ διακρίνει τὴ διαφορὰτοῦ «μέσα στὸ σπίτι»καὶ «ἔξω ἀπὸ αὐτό». Γι’ αὐτὸ καὶἀπαιτεῖὁπουδήποτε οἱἐπιθυμίες του νὰ εἶναινόμος. Ἔτσι ὠμά: «Γιαγιά, γιατί δὲν μὲὑπακοῦς;»

Ἡ τραγωδία θὰ αὐξηθεῖἀνάλογα καὶμὲ τὴν ἡλικία του. Αὐτὸ ποὺ θρασύτατασήμερα ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπουςτοῦ σπιτιοῦ, αὔριο θὰ τὸ διεκδικεῖ πεισμόνως ἀπὸ τοὺς συμμαθητές του καὶτοὺς δασκάλους καὶ καθηγητές του στὸσχολεῖο. Καὶ λίγο ἀργότερα ἀκόμη θὰτὸἀπαιτεῖἀνυποχώρητα στὸ χῶρο τῆςδουλειᾶς του. Ἂν συμβεῖ μάλιστα νὰἀποκτήσει θέση προϊσταμένου, τότε… ἀλίμονο στοὺς ὑφισταμένους του· θὰ τοὺςτρελάνει.

Τὰὅπλα ποὺ χρησιμοποιεῖ τὸ παιδί,προκειμένου νὰ πετύχει αὐτὸ ποὺ θέλει, εἶναι πολὺ δυνατά. Ἄλλοτε χρησιμοποιεῖ μιὰἀκαταμάχητη γλυκύτητα· ἕνα-δυὸ φιλιὰ καὶἡἀντίσταση τῆς γιαγιᾶςκαταρρέει ἀμέσως. Ἄλλοτε βάζει σὲἐνέργεια τὸ κλάμα – πανίσχυρο ὅπλο· μὲαὐτὸ κάμπτει τὴν ἀντίσταση ἀκόμη καὶτοῦ πατέρα, ποὺὑποτίθεται εἶναι ὁ πιὸδύσκολος νὰὑποχωρήσει. Ἄλλοτε καταφεύγει στὸ πεῖσμα· ἄλλοτεχρησιμοποιεῖτὴν ἄρνηση γιὰ φαγητό· ἄλλοτε παγώνεισχέση του μὲ τὴ μητέρα: δὲν τῆς μιλάει, δὲν δέχεται χάδια, δὲν τῆς δίνει σημασία. Ὅλα αὐτὰ καὶἄλλα ἀκόμη εἶναι τρόποι ποὺ σοφίζεται τὸ παιδὶ γιὰ νὰ πετύχει αὐτὸ ποὺἐπιθυμεῖ.

Τί λοιπὸν πρέπει νὰ γίνει;

Δὲν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση ἡἀγωγὴ τοῦ παιδιοῦ. «Ὁ παῖς πάντων θηρίων ἐ στὶ δυσμεταχειριστότατον», ἔγραψε ὁ Πλάτων· τὸ πιὸ δυσκολομεταχείριστο θηρίο εἶναι τὸ παιδί. Θηρίο πραγματικὰἀδάμαστο καὶ μὲἀπρόσμενη συμπεριφορά.

Ἕνας σημαντικὸς λόγος ποὺἐπιδεινώνει συχνὰ τὸ πρόβλημα εἶναι ἡὀλιγο τεκνία. Ὅσο λιγότερα παιδιὰ στὴν οἰκογένεια, τόσο ζωηρότερα καὶἐγωιστικότερα κινδυνεύουν νὰ γίνουν. Τὸἕνα παιδὶ σίγουρα κινδυνεύει ἀκόμη περισσότερο. Γι’ αὐτό, ὅταν δὲν συντρέχουν λόγοι ἀνεξάρτητοι τῆς θελήσεώς τους, οἱ γονεῖς ἂς μὴν ἀρκοῦνται στὸἕνα ἢ καὶ στὰ δύο παιδιά. Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἡ πολυτεκνία θὰ λύσει ὅλα τὰ θέματα· σίγουρα ὅμως τὸ περιβάλλον τῆς πολύτεκνης οἰκογένειας εἶναι καταλληλότερο γιὰ τὴ σωστὴἀνατροφὴ καὶ παιδαγωγία τῶν παιδιῶν.

Τὸ σημαντικότερο εἶναι νὰἀποφασίσουν οἱ γονεῖς νὰ μὴν ὑποχωροῦν ἀδιάκριτα στὶς ἀπαιτήσεις τοῦ παιδιοῦ, νὰ μὴν ἐπηρεάζονται ἀπὸ τὶς μεθοδεύσεις του. Εἶναι βέβαια δύσκολο ἀλλὰ ὄχι ἀκατόρθωτο. Θὰ τοῦἐξηγοῦν ἤρεμα καὶ χωρὶς φωνὲς ὅτι αὐτὸ ποὺ ζητάει δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τοῦ δοθεῖ. Νὰ τοῦἐξηγήσουν ἐπίσης ὅτι ὑπάρχει πολλὴ φτώχεια στὸν κόσμο καὶὅτι ἑκατομμύρια παιδιὰ δὲν ἔχουν οὔτε ψωμὶ νὰ φᾶ νε.Ποτὲ δὲν θὰ χρησιμοποιήσουν ψέμα. Θὰ τοῦ λένε μόνο τὴν ἀλήθεια καὶ δὲν πρέπει νὰὑποχωρήσουν οὔτε μία φορά, ὅταν τὸ αἴτημα τοῦ παιδιοῦ εἶναι ἄτοπο. Μιὰὑποχώρηση θὰἔχει ὡς ἀποτέλεσμα νὰ κάνει τὸ παιδὶ σὲἀφάνταστα ἐπίμονο τὴν ἑπόμενη φορά, καθὼς γνωρίζει ὅτι κάποια στιγμὴἡἀντίσταση τῶν γονέων του θὰ καμφθεῖ.

Ὅσο περισσότερα προσφέρουμε στὰ παιδιά, τόσο φτωχότερα καὶ πιὸἀδύνατα τὰ καθιστοῦμε, ἔλεγε ὁἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς γονεῖς (PG 60, 452-454). Γιατί πιὸἀδύνατα; Διότι δὲν μαθαίνουν νά ἀγωνίζονται, νὰ παλεύουν, νὰ προσπαθοῦν, νά ἀναπτύσσουν δημιουργικότητα· τὰ θέλουν ὅλα ἕτοιμα καὶὅλα εὔκολα. Κι ὅταν τὰ πράγματα τοὺς ἔρχονται δύσκολα, ἀντὶ νὰ κοπιάσουν,

ξεφεύγουν… παραδινόμενα στὰ ναρκωτικά ἢἀκόμα καὶ στὴν αὐτοκτονία.

Πάνω ἀπὸὅλα οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς νὰἐπικαλοῦνται τὸ φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἐνίσχυσή τους ἀπὸ τὴ θεία Χάρη.

Διότι τὸἔργο τους εἶναι δύσκολο πολύ.

Εἶναι ὅμως καὶἀφάνταστα ὑπέροχο· γίνονται συνεργοὶ τοῦ Θεοῦ στὴν ἀνάδειξη προσώπων ποὺ θὰ λάμπουν αἰώνια στὸ φῶς τῆς θείας Βασιλείας!

Εὐσταθίου Χ. Μπάστα

περιοδικό Ο ΣΩΤΗΡ ΑΡ. 2005, 15 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010