Δωδεκαθεϊσμός: για τον Χριστό

Σόλων: Ην δ’ αυτός τώ αυτοπάτορι απάτωρ τρισόλβιος ος τι φώς τριλαμπές ο δε παθών Θεός εστί και ού θεότης πάθεν όστις φώς γαρ, βροτόσωμος αυτός Θεός ήδη και ανήρ φέρων εν θνητοίς.

___________________

Πυθαγόρας: ο Θεός εστίν Νούς και Λόγος καί Πνεύμα καί Λόγος σαρκωθείς εκ Πατρός.

___________________

Σίβυλλα: Ηξει ουρανόθεν Βασιλεύς αιώνων ο μέλλων κρίναι πάσαν σάρκα και κόσμον άπαντα.

___________________

Πλάτων: Εκ μητρονύμφου παναμώμου παρθένου, μέλλει σπαρήναι του Θεού μόνος γόνος. Ασαρκον, σαρκικόν και γεννητόν εν γη τέτοκεν τον ουρανού και γης ποιητή.

____________________

Απολλώνιος: Ένα Θεόν ύψιστο εν τρισίν λέγω, ός ουρανό έρξεν άμα και χθόνα. Θεός ήν μεν αεί και εστί καί έσται ούτε αρξάμενος, ούτε παυσόμενος.

____________________

Όμηρος: Ήξει προς ημάς οψέ γής άναξ απλούς και σάρκα φανείται δίχα τινός σφάλματος.

____________________

Πλούταρχος: Καταγγέλλω εν τρισίν ένα μόνον υψιμέδοντα Θεόν, ου λόγος άφθιτος εν αδαεί κόρη έγκυμος έσεται. Ούτος γαρ ώς τόξον πυρφόρον ίσος διαδραμείται και κόσμον άπαντα ζωγρήσει και τώ Πατρί προσάξει δώρον.

____________________

Θουκυδίδης: Ο6 Θεός έτερος ούκ άγγελος ού δαίμων ού σοφία ούκ ουσία αλλ’ ή μόνος Κύριος εστί δημιουργός του παντός των απάντων παντέλειος Λόγος.

Advertisements

ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ Η ΑΠΕΙΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ. Η ουσία, οι καταβολές και οι επιδιώξεις του νεοπαγανιστικού κινήματος

Μέρος τρίτο

7. ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΟΥ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΥ

Το νεοπαγανιστικό κίνημα και η Νέα Εποχή

Αξιόλογοι επιστήμονες και ερευνητές, έχουν αποδείξει περίτρανα πως το σύγχρονο νεοπαγανιστικό κίνημα είναι ξενόφερτο και απηχεί καθ’ ολοκληρίαν την σύγχρονη συγκρητιστική «θεολογία» της περιβόητης Νέας Εποχής. Οι θέσεις και η γενικότερη κοσμολογία του, όπως αποδεικνύονται από τα δημοσιεύματα στα διάφορα «αρχαιολατρικά» περιοδικά, απηχούν απόλυτα το ιδεολογικό πλέγμα των νεοεποχιτών [βλ. Α. Βλιαγκόφτη «Το Πανθρησκευτικό Όραμα (Εφιάλτης) της Νέας Εποχής», περ. Διάλογος Ιανουάριος – Μάρτιος 1999, σελ. 11].

Για να καταλάβουμε τη φύση και τους στόχους του νεοπαγανιστικού κινήματος πρέπει να ανατρέξουμε στις καταβολές του. Ο νεοπαγανισμός δεν είναι επινόηση των τελευταίων χρόνων. Απλώς τελευταία έκανε την εμφάνισή του.

Τις καταβολές του νεοπαγανιστικού κινήματος βρίσκουμε στο γενικότερο πνεύμα και στις αρχές που επικράτησαν στον Ευρωπαϊκό χώρο μετά το τέλος του Μεσαίωνα, κατά την Αναγέννηση και τους χρόνους του Διαφωτισμού. Η πραγματική αφετηρία του νεοπαγανιστικού κινήματος πρέπει να αναζητηθεί στο περιβόητο κίνημα της Θεοσοφίας τον 19ο αιώνα.

ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ Η ΑΠΕΙΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ. Η ουσία, οι καταβολές και οι επιδιώξεις του νεοπαγανιστικού

Μέρος δεύτερο

4. ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Η αρχαία ελληνική θρησκεία είναι ένα ακαθόριστο μόρφωμα, το οποίο ουδέποτε είχε στατική και μόνιμη μορφή. Από το απώτερο παρελθόν της προϊστορίας, όπως δείχνει η αρχαιολογική έρευνα και η μελέτη των πηγών, μέχρι τα πρώτα βυζαντινά χρόνια, βρισκόταν σε μια δαιδαλώδη ποικιλομορφία και συνεχή εξέλιξη. Στους προϊστορικούς χρόνους, όπως μαρτυρούν _αρχαιολογικά ευρήματα, η θρησκεία ήταν πρωτόγονη φυσιολατρική. Λατρεύονταν ποταμοί, βουνά, δένδρα, ζώα, πτηνά κλπ. Το ίδιο και στα Μυκηναϊκά χρόνια και στη Μινωική Κρήτη η θρησκεία είχε έντονο φετιχιστικό και τοτεμικό χαρακτήρα. Λατρεύονταν κατά κόρον, «οι πέτρες και τα ορυκτά, αδούλευτα από ανθρώπινο χέρι ή απλές γεωμετρικές μορφές» (περ. «Απολλώνειον Φως», Ιανουάριος – Φεβρουάριος 1998, σελ. 5).

Αρχαιοελληνική θρησκεία και αρχαιοελληνικός πολιτισμὀς

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ
ΜΕΤΑΞΥ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ;

Εν Πειραιεί τη 19η Ιουλίου 2018

Έχει την παραμικρή σχέση η αρχαιοελληνική φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη με την επίσης αρχαιοελληνική πολυποίκιλη θρησκευτική παράδοση; Ασφαλώς όχι! Δεν το λέμε εμείς αλλά η ίδια η ιστορία, όπως θα δούμε, εν συντομία, στη συνέχεια της ανακοίνωσής μας. Μόνο που δεν συμμερίζονται τα διδάγματα της ιστορίας και την κοινή λογική, κάποιοι σύγχρονοι «σούπερ-έλληνες», οι οποίοι, προσβλέποντες στην «σωτηρία», η οποία, κατ’ αυτούς, θα έλθει από την αρχαία Ελλάδα, την αποθεώνουν. Πιστεύουν πως η λύτρωση της Ελλάδος και η αναγέννησή της «περνά» μέσα από την επιστροφή στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό και γενικά την αρχαιοελληνική παράδοση. Μόνο που ως «αρχαιοελληνικό πολιτισμό» θεωρούν συλλήβδην άκριτα ολόκληρη την αρχαιοελληνική παράδοση, μαζί με όλα τα πολλά θετικά και τα αρνητικά της στοιχεία!

Ένα δε από τα αρνητικά στοιχεία της αρχαιοελληνικής παράδοσης είναι αναμφίβολα η πολυποίκιλη και ακαθορίστων ορίων, αρχαιοελληνική θρησκευτική παράδοση, την οποία λανσάρουν σύγχρονοι νεοέλληνες λάτρεις της, ως «την πιο εξευγενισμένη θρησκεία της ανθρωπότητας», όπως υποστηρίζουν και η οποία «γέννησε το αρχαιοελληνικό πολιτιστικό θαύμα» και γι’ αυτό την αναβίωσαν, την ακολουθούν οι ίδιοι και θέλουν να την επιβάλλουν σε όλους τους Έλληνες, ως δήθεν «αναπόσπαστο στοιχείο του ελληνισμού», ότι δήθεν «δεν νοείται Έλληνας που να μην ακολουθεί την αρχαιοελληνική θρησκευτική παράδοση», «δεν νοείται ελληνισμός χωρίς την λατρεία των αρχαίων Ελλήνων»! Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Σαφώς όχι!

ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ Η ΑΠΕΙΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ. Η ουσία, οι καταβολές και οι επιδιώξεις του νεοπαγανιστικού κινήματος

Μέρος πρώτο

1. ΓΙΑΤΙ Η ΕΚΔΟΣΗ ΑΥΤΗ;

Η του παγανισμού αποτελεί αναμφίβολα μια δυναμική πρόκληση για την ποιμαντική της Εκκλησίας μας. Η ορμητική εισόρμηση του σύγχρονού δεισιδαίμονος, πολυπρόσωπου και πολυποίκιλου παγανιστικού κινήματος στη ζωή των ανθρώπων χρήζει ιδιαίτερης ποιμαντικής αντιμετώπισης. Πριν από κάθε άλλη ενέργεια χρειάζεται σωστή και υπεύθυνη ενημέρωση του λαού μας για το νεοφανές και επικίνδυνο αυτό κίνημα.

Το πόνημα αυτό έχει ως στόχο να ενημερώσει τον αναγνώστη για την φύση, τις καταβολές και τις επιδιώξεις του νεοπαγανιστικού κινήματος. Έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο κενό στη συστηματική παρουσίαση του νεοπαγανισμού στην χώρα μας. Σκοπός μας είναι η ενημέρωση του λαού μας για το επικίνδυνο αυτό, παράλογο και αλλοπρόσαλλο πνευματικό και θρησκευτικό πολυπρόσωπο κίνημα, το οποίο κρύβεται τεχνηέντως κάτω από τον μανδύα του αρχαιοελληνικού πολιτισμού. Θα προσπαθήσουμε να αποδείξουμε ότι οι «αρχαιολάτρες» δεν είναι κάποιοι ελάχιστοι ρομαντικοί, οι οποίοι έχουν στραφεί προς το αρχαιοελληνικό παρελθόν και θέλουν να «επανελληνίσουν» την Ελλάδα, όπως διατυμπανίζουν, αλλά (εκούσια ή ακούσια) όργανα των κύκλων της περιβόητης Νέας Εποχής, με απώτατο σκοπό να υποδουλώσουν το λαό μας, που στέκεται σοβαρό εμπόδιο στα σχέδια της Νέας Εποχής και της Νέας Τάξης Πραγμάτων!