Είναι η Γιόγκα προσευχή ή «προσευχή» σε ανατολικού «Θεούς»;

Σχεδόν όλα τα γυμναστήρια πλέον, εντάσσουν στις δραστηριότητές τους τμήματα yoga, ανάμεσα στο μπαλέτο, την αεροβική και τη σουηδική γυμναστική. Όλο και περισσότερες γυναίκες συμμετέχουν σε αυτά, …για να γυμναστούν;…για να χαλαρώσουν; Δεν νομίζω ότι είναι ακριβώς ξεκάθαρο. Την μία ώρα γίνεται ένα μάθημα και την άλλη το άλλο, στην ίδια αίθουσα. Αυτό που αλλάζει την ώρα της γυμναστικής-yoga είναι ίσως ο φωτισμός, που χαμηλώνει, η μουσική, που γίνεται πιο χαλαρή και …ινδική, και οι οδηγίες του γυμναστή, που αποκτούν περιεχόμενο όπως «κλείστε τα μάτια , φανταστείτε το τάδε τοπίο, αφήστε τις πιεστικές και αγχωτικές σκέψεις». Όσον αφορά τις συμμετέχουσες, με όσες έχω μιλήσει, δεν νιώθουν ότι κάνουν κάτι ξεχωριστό από τα άλλα τμήματα γυμναστικής. Ίσα-ίσα που η θέση ότι αυτές είναι διαδικασίες προσευχής των ινδουιστών και των βουδιστών τις ξενίζει, τις ξαφνιάζει, ίσως και τις καθιστά επιφυλακτικές απέναντι σε όποιον την εκφράσει, γιατί τον θεωρούν ως υπερβολικό και φανατικό θρησκόληπτο.

Διαβάζοντας τα φυλλάδια των γυμναστηρίων βλέπουμε απόψεις λίγο πολύ μπερδεμένες, και χωρίς καμιά αναφορά σε θεούς και…δαίμονες των ινδικών χωρών όπως·

“Η γιόγκα προήλθε από την Ινδία πριν 5.000 χρόνια. Είναι μια αρχαία τεχνική που διδάσκει πώς να ηρεμεί το μυαλό, το σώμα και το πνεύμα.

Ο κύριος σκοπός της είναι η επίτευξη “kaivalya”, δηλαδή της απόλυτης ελευθερίας (δεν προσδιορίζει όμως από τί).

Τα περισσότερα είδη άσκησης απαιτούν το σώμα να κάνει γρήγορες και δυνατές κινήσεις, με επαναλαμβανόμενες ενέργειες, οι οποίες οδηγούν συχνά στην ένταση και την κούραση.

Αντίθετα η γιόγκα χρησιμοποιεί asanas, δηλαδή στάσεις του σώματος, εναλλάσσοντας από τις στατικές στάσεις σε στάσεις ισορροπίας και τεχνικές αναπνοής που ενώνουν το μυαλό, το σώμα και το πνεύμα.

Καμία άλλη μορφή άσκησης δεν περιλαμβάνει το μυαλό και το πνεύμα με το σώμα τόσο πολύ, με συνέπεια τη συνολική ευημερία του ατόμου.”

Κατ’ αρχήν δεν υπάρχει κάτι το πραγματικά επιλήψιμο για μία άσκηση που προσφέρει τόσα καλά, όπως παρουσιάζεται εδώ, και είναι κάτι απλό και εύκολο. Δεν υπάρχει καμία αναφορά σε οτιδήποτε που να μας θυμίζει θρησκεία, τουλάχιστον στους χριστιανούς. Όμως, ξέρουμε τί αποτελεί την ινδουιστική θρησκεία ώστε να είμαστε σε θέση να ξεχωρίσουμε τις θρησκευτικές πρακτικές και κοσμοθεωρίες αυτών των θρησκειών, ή νομίζουμε ότι εξαντλούνται στις πορτοκαλί στολές των μοναχών;

Αυτή η αίσθηση της απλής άσκησης αλλάζει –άρδην, θα έλεγα- μόλις κάποιος ανοίξει οποιοδήποτε βιβλίο της βουδιστικής ή της ινδουιστικής θρησκείας, οι οποίες –και οι δυο- συνδέονται με την yoga, κι έχουν κοινές, τις περισσότερες φορές ταυτόσημες, αναφορές και κοσμοθεωρία. Είτε η πηγή έχει θρησκειολογική-χριστιανική προσέγγιση είτε ινδουιστική/βουδιστική, η yoga παρουσιάζεται ίδια –με βαθύ θρησκευτικό χαρακτήρα!

Η αναλυτική και συνολική παρουσίαση των θρησκευτικών πεποιθήσεων αυτών των δυο θρησκειών είναι μια αχανής προσπάθεια, που θα παρέκλινε από το θέμα της yoga στη δική μας πραγματικότητα, όσον αφορά, όμως, τη yoga και τη θέση της στη θρησκευτική πραγματικότητα του ινδουιστικού/βουδιστικού κόσμου, ο ρόλος της είναι, τελικά, αρκετά απλό να διατυπωθεί· αποτελεί τη σύντομη οδό διαφυγής του ανθρώπου από το βάσανο των μετενσαρκώσεων· εξ ου και η ονομασία της· ζεύξη, ένωση, σύνδεση του ανθρώπου με την αλήθεια του Brahma.

Με απλά λόγια ο ινδουιστικός κόσμος είναι εντελώς άλλος από τον κόσμο που αντιλαμβανόμαστε εμείς οι χριστιανοί. Θυμίζει πολύ συχνά τις λατρείες των στοιχείων της φύσης και τη δωδεκαθεϊστική θρησκεία, με πάρα πολλούς θεούς όμως, σχεδόν 6 εκατομμύρια! Σε γενικές γραμμές η θέση και ο σκοπός της ζωής κατά τους ινδουιστές είναι ο εξής· Ο κύκλος της ψυχής-ύπαρξης από άνθρωπο σε ζώο, σε λουλούδι, σε ερπετό, σε άνθρωπο άλλης κάστας(κοινωνικής τάξης) είναι το αποτέλεσμα της ψυχής που είναι τόσο γεμάτη κακό karma (=αμαρτίες;) που δεν μπορεί να αναπαυθεί μέσα στη θεότητα (Brahma) και διώχνεται ξανά πίσω στον αγώνα της ζωής για να επανορθώσει, ζώντας καλύτερα στην επόμενη ζωή. Η ανάπαυση είναι σχεδόν άπιαστο για τους περισσότερους, μιας και μόνο όσοι καταφέρουν να γεννηθούν ως Βραχμάνοι έχουν ελπίδες γι’ αυτήν.

Στο Βουδισμό δεν είναι τόσο ξεκάθαρη η ύπαρξη του Θεού, η αίσθηση της ζωής όμως είναι ίδια· « “Η ύπαρξη είναι πόνος”, “αιτία του πόνου είναι η επιθυμία” για τον ψεύτικο κόσμο, καθώς αγνοούμε ότι είναι μία ψευδαίσθηση». Αυτές είναι οι Ευγενικές Αλήθειες που διατύπωσε ο Βούδας, μόλις βρήκε την φώτιση, μετά από πολυχρόνια προσπάθεια.

Η yoga –για όποιον την εξασκεί, η ινδουιστική ή βουδιστική, είναι η ατομική προσπάθεια του ανθρώπου να σωθεί από αυτό το μαρτύριο της ζωής. Αποτελείται από 8 στάδια και ονομάζεται “η οκταπλή οδός” προς την αλήθεια, τη φώτιση, τον θεό Brahma·

1. yama/αυτοσυγκράτηση· αποφυγή γενετησίων σχέσεων, κλοπής, φιλαργυρίας.

2. niyama/αυτοκαλλιέργεια· επιδίωξη αταραξίας, καθαριότητας, συνέπειας στην άσκηση.

3. asana/έλεγχος του σώματος· με ειδικές στάσεις του σώματος επιβολή στις ζωτικές ενέργειες του ανθρώπινου οργανισμού.

4. prana-yama/ρύθμιση της αναπνοής· επιβραδύνεται ο αναπνευστικός ρυθμός και ηρεμούν το σώμα και ο νους. Ολόκληρη η νοητική δύναμη προετοιμάζεται για τα τελικά στάδια της yoga.

5. pratyahara/συγκράτηση των αισθήσεων· παρατεταμένη ενατένιση ενός αντικειμένου. Ο «γιόγκι» επιδιώκει να επιβληθεί πάνω στις αισθήσεις.

6. dharana/συγκέντρωση προσοχής· η καθήλωση του νου δημιουργεί ένα μονωτικό φραγμό από τα γύρω φαινόμενα και τις εσωτερικές φαντασίες (επανάληψη της ινδουιστικής ιερής συλλαβής Aum,ενατένιση ιδιότυπων σχημάτων).

7. dhyana/στοχασμός, ενατένιση, θεωρία.

8. Samadhi/φωτισμός, απελευθέρωση.

Ο κάθε yogi προσπαθεί να αποκοπεί από την επιθυμία για τα εγκόσμια, κατ’ αρχήν με εγκράτεια, ύστερα με αποκοπή από τις “παρεμβολές” των αισθήσεων (τον εξωτερικό κόσμο, μετά από τις έννοιες) τη σκέψη του, ώστε ο νους ελεύθερος από όλα όσα τον κρατούν δεμένο στη γη να πετάξει στο Brahma, να λυτρωθεί, να ενωθεί με το μόνο αληθινό Όν! Όλα τα στάδια είναι μία ενιαία πορεία αποκοπής –με θρησκευτικό χαρακτήρα.

Η παράθεσή τους σκοπό έχει να αποκαλύψει και να ερμηνεύσει στους αφελείς και ανυποψίαστους που προστρέχουν στη yoga νομίζοντας πως πρόκειται για αθώα γυμναστική, ότι μέσω της “γυμναστικής” μετέχουν χωρίς να το πάρουν είδηση στο τελετουργικό του ινδουισμού.

Δεν γίνεται πρακτική των γυμναστηρίων; Δεν γίνονται “ασκήσεις” αναπνοής; Δεν εξασκούν τις asanas ως σωματική άσκηση; Δεν επαναλαμβάνουν ήχους που δίνει ο εκπαιδευτής, όπως “ohmmmm”; Δεν προσπαθούν να “καθαρίσουν το μυαλό τους από τις έννοιες”, με εικόνες που δίνει ο γυμναστή; Δεν ακούν ινδική χαλαρωτική μουσική; Είναι σίγουροι ότι δεν είναι ψαλμοί και ύμνοι; Πόσο ενήμεροι είναι άραγε οι συμμετέχοντες για την θρησκευτική σημασία των όσων κάνουν;

Ίσως γίνουν πιο ξεκάθαρες αυτές οι απορίες αν αντιστρέψουμε, κατά κάποιο τρόπο τη διαδικασία.

Ας πούμε, παραδείγματος χάριν και με όλο το σεβασμό στην Εκκλησία μας, ότι κάποιος γυμναστής προτείνει για άσκηση και χαλάρωση τα εξής· “-Πάρε στάση εδαφιαίας μετάνοιας, επαναλάμβανε συνεχώς τη φράση “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με” για να αδειάσει το μυαλό σου από σκέψεις, να ανάψεις λίγο λιβάνι, και να ακούσεις βυζαντινούς ψαλμούς για χαλάρωση. Στα χριστιανικά αυτιά και μυαλά μας είναι αυτονόητη η θρησκευτική σημασία όλων αυτών, και δημιουργεί αίσθηση προσβολής η παρουσίασή τους με τέτοιο τρόπο.

Δεν θα θεωρηθεί, λοιπόν, ο “γυμναστής” του παραδείγματος ότι παραβιάζει τη θρησκευτική ελευθερία όσων τον ακούνε –που δεν είναι χριστιανοί, και δεν σκοπεύουν να γίνουν- και δεν θα κινδύνευε να κατηγορηθεί ότι τους παρασύρει σε προσυλιτισμό, αφού δεν ζήτησαν διδασκαλία και κατήχηση στο Χριστιανισμό; Δεν θα πρόσβαλε το δικό μας θρησκευτικό αίσθημα μία τέτοια προσέγγιση; Είναι ολοφάνερο, νομίζω, το ότι όσο δεν είναι «χαλαρωτική γυμναστική» η χριστιανική προσευχή, άλλο τόσο δεν είναι η yoga. Σίγουρα δεν ανήκει στο γυμναστήριο, αλλά σε τόπο λατρείας και ενσυνείδητης ινδουιστικής προσευχής.

Τελικά, κάποια πράγματα είναι πιο περίπλοκα από όσο παρουσιάζονται, και πιο συγκεκαλυμμένα, κρύβοντας ίσως σκοπιμότητες πίσω από αυτή την “προσποίηση”. Το θέμα είναι πόσο έτοιμοι παρουσιαζόμαστε εμείς σε κάθε ευκαιρία να ακολουθήσουμε άκριτα και χωρίς εξέταση το ό,τιδήποτε, αρκεί να έχει τη ταμπέλα του μοντέρνου. Έχουμε απωλέσει την πνευματική μας ζωή και ψάχνουμε πνευματική ζωή έξω από την Εκκλησία, μέχρι και τα γυμναστήρια… Αν και στην εποχή μας διακηρύττεται ότι ο Θεός πέθανε, τελικά σαν ορφανοί ψάχνουμε καινούριο πατέρα, και προσπαθούμε να τον δανειστούμε από τους λαούς που έχουν ακόμα πίστη σε κάποια μορφή θεϊκή, για να ξαναβρούμε τη θερμότητα της πατρικής αγκαλιάς. Όμως τα υποκατάστατα της αλήθειας δεν είναι η Αλήθεια. Σεβόμενοι τις θρησκευτικές πεποιθήσεις όλων, και πολύ περισσότερο σεβόμενοι τις δικές μας, δεν πρέπει να ξεπουλάμε όσο-όσο, αλλά να ψάχνουμε να ξαναβρούμε το νήμα που μας ενώνει με την πηγή της ζωής, την Εκκλησία του Χριστού.

Μαριάννα Λαιζηνού

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ»

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

Advertisements

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ- ΟΛΙΣΤΙΚΕΣ- ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ: ΑΠΑΤΗ ‘Η ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ

ΟΧΙ ΣΕ: ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ, ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ, ΡΕΦΛΕΞΙΟΛΟΓΙΑ, ΓΙΟΓΚΑ, ΑΝΘΟΪΑΜΑΤΑ, ΡΕΪΚΙ, ΣΙΑΤΣΟΥ, ΑΡΩΜΑΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΙΡΙΔΟΛΟΓΙΑ, ΒΙΟΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΠΙΛΑΤΕΣ, ΟΣΤΕΟΠΑΘΗΤΙΚΗ, ΥΠΝΩΣΗ, ΣΑΪΕΝΤΟΛΟΓΙΑ Κ.Λ.Π.
______________________
Ἀναδημοσιεύουμε ἀπό τήν ἱστοσελίδα: «Ἡ ἄλλη ὅψις» (alopsis) τήν εἰσηγητική ἔκθεση τῆς ἐπιτροπῆς τοῦ Ἰατρικοῦ Συλλόγου Ἀθηνῶν γιά τίς διάφορές Ἐναλλακτικές-ὁλιστικές-ἐνεργειακές Θεραπεῖες.

Προκαταβολικά πρέπει νά τονίσουμε ὅτι ὁ μακαριστός Γέροντας Πορφύριος μέ τήν πλούσια Θεία Χάρη καί τό διορατικό χάρισμα πού εἶχε ἦταν τελείως ἀντίθετος μέ ὅλα αὐτά. «Μόνο τήν Κλασσική Ἰατρική» τόνιζε πρέπει νά ἀκολουθοῦμε.

………………..

Ἅς μελετήσουμε τί λένε οἱ ἰατροί μέ βάση τά ἐπιστημονικά κριτήρια:

«Η προσφορά της σύγχρονης Ιατρικής στην ανθρωπότητα είναι γενικά παραδεκτή και αδιαφιλονίκητη. Αποτιμάται δε κυρίως με την πρωτοφανή αύξηση του μέσου όρου ζωής και τη σημαντική βελτίωση της ποιότητας ζωής στις κοινωνίες, που έχουν την ευτυχία να μπορούν να εφαρμόζουν τα σύγχρονα ιατρικά επιτεύγματα.
Η πρόοδος αυτή της Ιατρικής, στηρίζεται στη γενική εξέλιξη των Θετικών Επιστημών και χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη μιας αδογμάτιστης επιστημονικής σκέψης και μεθοδολογίας, που έχει τις ρίζες της κυρίως στον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό. Η γενική συμβολή του κλασικού Ελληνικού Πνεύματος στη διαμόρφωση των Επιστημών και η ειδικότερη συμβολή του Ιπποκράτη στη διαμόρφωση της σύγχρονης Ιατρικής, έχουν αναγνωρισθεί παγκοσμίως, τόσο σε θεωρητικό επίπεδο όσο και στην πράξη. Στη σημερινή εποχή, οι εμπειρικές και δογματικές θεραπευτικές προσπάθειες που ήταν κάποτε αναγκαίο να αναπτυχθούν για την αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας μεταξύ των διαφόρων λαών της γης, αντικαθίστανται πλέον από μια ενιαία επιστημονική μεθοδολογία που στηρίζεται στις αρχές της παρατήρησης, του πειράματος και της αυστηρής επιβεβαίωσης στην κλινική πράξη κάθε νέας ή και παλαιάς θεραπευτικής πρότασης. Η σύγχρονη δηλαδή Ιατρική κρίνει, εξετάζει και αποδέχεται ή απορρίπτει οτιδήποτε «παραδοσιακό» ή «εναλλακτικό» ή «συμπληρωματικό» υπάρχει στον επιστημονικό της ορίζοντα, με τον ίδιο ελεύθερο και αβίαστο τρόπο που κρίνει διαρκώς και επανεξετάζει καθημερινά, και τα δικά της επιτεύγματα [1].
Η τάση όμως της υπερκαταναλωτικής κοινωνίας προς την παραδοξότητα, οδηγεί συχνά σε αναβίωση παλαιών μυστηριακών μεθόδων και στην ανάπτυξη νέων ιδιόμορφων θεραπευτικών απόψεων κυριότερες από τις οποίες είναι οι εξής: Ομοιοπαθητική, Βελονισμός, Διαλογισμός, Ρεφλεξολογία ή Αντανακλαστική Ζωνοθεραπεία, Γιόγκα, Νουμερολογία, Ολιστικό Μασάζ, Μεσμερισμός, Πυραμιδολογία, Σαΐεντολογία, Σαμανισμός, Χρωματοθεραπεία, Σιάτσου, Υπνωτισμός, Οργονομία και πολλές άλλες ιδιότυπες «θεραπευτικές» πρακτικές [2, 3, 4].
Σκοπός του κειμένου που ακολουθεί είναι να γίνει μια σύντομη αναφορά στις «θεραπευτικές» αυτές μη συμβατικές πρακτικές, οι οποίες επειδή παρεκκλίνουν από τις επιστημονικά τεκμηριωμένες αρχές της Επιστημονικής ή Συμβατικής Ιατρικής χαρακτηρίζονται ως Ανορθόδοξες Θεραπευτικές Μέθοδοι (ΑΝΘΕΜ)

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Η ΓΙΟΓΚΑ*

του Γιοχάννες Άαγκααρντ
Καθηγητού θρησκειολογίας στο Πανεπιστήμιο Άαρχους της Δανίας.
πηγή: http://www.orthodoxnet.gr/pdf/par%2044.pdf

1.Εισαγωγή
Υπάρχουν πολλές καινούργιες λέξεις και έννοιες που εισέρχονται στη γερμανική γλώσσα της καθημερινότητος χωρίς να είναι πάντα σαφές τι σημαίνουν στην πραγματικότητα. Είναι σημαντικό εμείς οι Χριστιανοί να γνωρίσουμε αυτές τις έννοιες, για να τις κατανοήσουμε καλύτερα, διαφορετικά δεν θα μπορέσουμε να τοποθετηθούμε πραγματικά απέναντι στις έννοιες που αυτές οι λέξεις μεταφέρουν.

2. Όλα είναι στάχτη!
Η στάση ζωής της Γιόγκα εκφράζεται ως ακολούθως: «Η στάχτη είναι φωτιά, η στάχτη είναι νερό, η στάχτη είναι γη, όλα είναι στάχτη, ο αιθέρας είναι στάχτη, οι αισθήσεις είναι στάχτη, τα μάτια και κάθε άλλος τρόπος αντίληψης είναι στάχτη» (Ατάρβα Σίρας). Με αυτά τα λόγια υπογραμμίζεται ότι όλα είναι πρόσκαιρα, προσωρινά, πόνος, βάσανα και θάνατος. Η ζωή με τα βάσανά της και με το θάνατο συνεχίζεται σε έναν αιώνιο κύκλο (περιπλανήσεις ψυχών), από τον οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει κανένας άνθρωπος. Η αιώνια ζωή είναι το ατελείωτο και ανυπέρβλητο βάσανο. Οι συνεχείς επαναγεννήσεις θα γεμίζουν το μέλλον και το αν θα πάει κανείς προς τα πάνω, προς μια καλύτερη ζωή, είτε προς τα κάτω, προς μια χειρότερη ζωή, αυτό δεν έχει καμμία σημασία, γιατί όλη η ζωή είναι στάχτη.
Οι διάφορες ινδουιστικές θρησκείες έχουν αυτό το κοινό σημείο: επιδιώκουν να εξέλθουν αυτού του κύκλου της ζωής, για να γλυτώσουν από το βάσανο της ζωής! Αυτό δεν μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς ως ώθηση προς θάνατο, διότι επιδιώκουν να ξεφύγουν και από τον θάνατο επίσης. Κάποιος θα μπορούσε να το προσδιορίσει μάλλον ως φόβο ενώπιον της ζωής, διότι η ζωή είναι που τρομοκρατεί τους Ινδουιστές και αυτό για εύλογες αιτίες, αφού η ζωή είναι σκληρή στην ινδική χερσόνησο: αρρώστειες κάθε είδους, λιμοί εξαιτίας ξηρασιών και πλημμυρών, πόλεμοι και καταπίεση έχουν κάνει τους Ινδούς να βιώνουν τη ζωή ως μια αφόρητη σειρά από ήττες και βάσανα.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΓΙΟΓΚΑ; ΑΚΙΝΔΥΝΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΙΑ Ή ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ; ( β μέρος)

Ἡ γιόγκα στό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας

Ἡ Ἐκκλησία μας σέβεται ἀπόλυτα τό δικαίωμα κάθε ἀνθρώπου νά προσχωρήσει στόν Ἰνδουϊσμό καί σέ κάθε ἄλλη θρησκεία. Δέν ἀνέχεται, ὅμως, τό γεγονός νά ὁδηγεῖται κάποιος ἐκεῖ χωρίς νά τό θέλει, χωρίς νά τό ἔχει ἐπιλέξει καί χωρίς νά εἶχε τήν πρόθεση νά τό κάνει.

Αὐτό ἀκριβῶς συμβαίνει μέ τή γιόγκα. Ἡ ἄσκησή της ὁδηγεῖ στή σταδιακή ἀπομάκρυνση ἀπό τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί στή σταδιακή ἐξοικείωση μέ τίς ἀρχές τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ μέχρι τήν πλήρη ἔνταξη στίς τάξεις του.

Πολλοί ἀκολούθησαν τή γιόγκα, ἐπειδή τούς προσφέρθηκε ὡς τέχνη ζωῆς. Κατέληξαν, ὅμως, νά γίνουν Ἰνδουϊστές καί νά ζοῦν σέ κοινόβια («ἀσράμ») γνωστῶν γκουρού στήν Ἰνδία ἤ σέ ἄλλα μέρη τοῦ κόσμου.
Εἰδικότερα, μέ τήν ἄσκηση τῆς γιόγκα ἐξασθενεῖ ἡ Ὀρθόδοξη ἀντίληψη ὅτι ὁ Θεός εἶναι Πρόσωπο (ἀκριβέστερα, ὅτι εἶναι τρία Πρόσωπα), μέ τό Ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά σχετίζεται καί νά διαλέγεται ὡς ἕτερος.

Ἐξασθενεῖ ἡ αἴσθηση τῆς τεράστιας διαφορᾶς μεταξύ τοῦ ἀκτίστου Θεοῦ καί τοῦ κτιστοῦ κόσμου καί ἀνθρώπου, μπροστά στήν ὁλιστική καί πανθεΐζουσα ἀντίληψη τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν ὅτι «ὅλα εἶναι ἕνα», ὅλα ἔχουν θεϊκή οὐσία, ὅλα εἶναι ἐπί μέρους μορφές καί ἐκδηλώσεις μιᾶς ἀπρόσωπης θεότητας.

Τό ἴδιο τό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τό κέντρο τῆς πίστεώς μας, σταδιακά σχετικοποιεῖται. Ὁ Χριστός παύει πλέον νά θεωρεῖται ὡς μόνος Ἅγιος, μόνος Κύριος, μόνος Σωτήρ καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου. Τό πολύ θεωρεῖται ἕνας φωτισμένος δάσκαλος, ἕνας γκουρού, ὅπως πολλοί ἄλλοι, ἤ μιά κατάσταση στήν ὁποία ὁ καθένας μπορεῖ νά φθάσει ἤ ἀκόμη καί νά τήν ξεπεράσει!
Ἡ σωτηρία, τέλος, δέν προέρχεται ἀπό τόν Χριστό, οὔτε προσφέρεται ἔξωθεν, κατά τό θρησκευτικό ὑπόβαθρο τῆς γιόγκα, ἀλλά ἔρχεται ἀπό μᾶς τούς ἴδιους, πηγάζει ἀπό μέσα μας, ἀρκεῖ νά ἐφαρμόσουμε κάποιες τεχνικές. Αὐτές δέν ἔχουν σκοπό νά θεραπεύσουν τήν ἐνοικοῦσα στό σῶμα ἁμαρτία, ὅπως ἡ Ὀρθόδοξη ἄσκηση, ἀλλά νά ἐξουδετερώσουν τό ἴδιο τό σῶμα. Σωτηρία δέν εἶναι ἡ διάσωση τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, ὅπως στούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας, πού διατηροῦν ὅλα τά προσωπικά τους γνωρίσματα, ψυχικά καί σωματικά, ἀλλά ἡ ἐξαφάνιση καί ἡ διάλυσή του μέσα στήν ἀπρόσωπη θεότητα. Τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ ἀντιστρέφεται πλήρως! Συμπερασματικά, γιά τόν Χριστιανό ἡ γιόγκα εἶναι ἡ μέθοδος γιά νά χάσει ὅ,τι πολυτιμότερο ἔχει: τήν πίστη του στόν Χριστό.

__________________

ΠΗΓΗ:http://sathanasoulias.blogspot.com/2018/05/blog-post_15.html?m=1#more

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΓΙΟΓΚΑ; ΑΚΙΝΔΥΝΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΙΑ Ή ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ; ( α μέρος)

Τό προσωπεῖο μιᾶς θρησκευτικῆς τεχνικῆς

Ἕνα φαινόμενο, πού ἐπεκτείνεται συνεχῶς στήν ἐποχή μας καί προσλαμβάνει μεγάλες διαστάσεις, εἶναι ἡ διείσδυση τῆς λεγόμενης ἀνατολικῆς «πνευματικότητας» στίς χριστιανικές ἤ ἐκκοσμικευμένες κοινωνίες τοῦ δυτικοῦ κόσμου. Ἀπό τή στιγμή πού τό ἀποκρυφιστικό κίνημα τῆς Νέας Ἐποχῆς υἱοθέτησε βασικές ἀντιλήψεις καί τεχνικές τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ καί τοῦ Βουδισμοῦ, ὅπως ἡ μετενσάρκωση, τό κάρμα, ὁ διαλογισμός, ἡ γιόγκα κ.ἄ., καί τίς προωθεῖ σέ κάθε κατεύθυνση, τά στοιχεῖα αὐτά, ἀκόμη καί στήν Ἑλλάδα, τείνουν νά γίνουν μέρος τῆς καθημερινότητας, ἀφοῦ γίνονται ἀποδεκτά ἀπό ὅλο καί περισσότερους συνανθρώπους μας. Τό πρόβλημα εἶναι ὅτι, συνήθως, δέν μεταφέρονται ὅπως πραγματικά εἶναι, δηλαδή ὡς ἀντιλήψεις, τεχνικές ἤ ἀκόμη καί ὡς πράξεις λατρείας μιᾶς ἄλλης θρησκείας ριζικά ἀσύμβατης μέ τόν Χριστιανισμό, ἀλλά ἐμφανίζονται μέ κάθε εἴδους προσωπεῖα, προσαρμοσμένα στά χριστιανικά ἤ κοσμικά πρότυπα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα θρησκευτικῆς τεχνικῆς, πού ἐμφανίζεται μέ τό προσωπεῖο ἀκίνδυνης καί εὐεργετικῆς μεθόδου, εἶναι ἡ γιόγκα, μέ τήν ὁποία θά ἀσχοληθοῦμε στό τεῦχος αὐτό. Πράγματι, ἡ ἐν λόγῳ τεχνική προωθεῖται σήμερα ἀπό μέσα ἐνημερώσεως, ἐφημερίδες, περιοδικά, εἰδικά ἔντυπα, ὁμάδες, ὀργανώσεις καί μεμονωμένα πρόσωπα (γκουροῦ, δασκάλους τῆς Ἀνατολῆς), ὡς ἕνα εἶδος γυμναστικῆς, ὡς μέθοδος χαλάρωσης καί εὐεξίας κ.λπ. Γυμναστήρια καί κέντρα ὀμορφιᾶς τήν ἐντάσσουν στά προγράμματά τους, ἀγνοώντας σέ πολλές περιπτώσεις τί πραγματικά εἶναι. Εἰδικότερα, ἡ γιόγκα ἐμφανίζεται συνήθως, α) ὡς ἕνα εἶδος γυμναστικῆς, πού ὠφελεῖ τό σῶμα, ὅπως κάθε ἄλλη μέθοδος γυμναστικῆς ἤ καί ἀκόμη περισσότερο, ἀλλά ὠφελεῖ ἐξίσου καί τό «πνεῦμα», β) ὡς μία μέθοδος ἐντελῶς ἀκίνδυνη γιά τόν ἄνθρωπο, ἀλλά καί εὐεργετική, τά «θετικά» ἀποτελέσματα τῆς ὁποίας κατοχυρώνονται, δῆθεν, καί ἐπιστημονικῶς, καί γ) ὡς μέθοδος, πού δέν ἔχει καμία σχέση μέ τή θρησκεία, ἄρα μπορεῖ νά τήν ἀσκεῖ ἄνετα ὁποιοσδήποτε, ἀκόμη καί ὁ συνειδητός Χριστιανός.

Γιόγκα και διαλογισμός: Ασυμβίβαστα με τη χριστιανική ζωή

H γιόγκα, λέξη πού σημαίνει ένωση, είναι ένα ινδουιστικό φιλοσοφικό-θρησκευτικό σύστημα, πού έχει σαν σκοπό την ένωση με το Υπέρτατο Ον και τη συνειδητοποίηση του απολύτου Ενός. Αυτό επιτυγχάνεται με ορισμένους τρόπους σωματικής και πνευματικής άσκησης, τους οποίους υποτίθεται πώς, αν ακολουθήσει ο μυημένος, υποτασσόμενος πλήρως σε έναν γκουρού (Ινδουιστή καθοδηγητή μοναχό, «επίγειο θεό» τους), θα ανέβει μέχρι τα ανώτατα επίπεδα τελειοποίησης. Θα απελευθερωθεί δήθεν η ψυχή από την άγνοια του εαυτού της, από τη φαντασίωση του κόσμου και τελικά από τον κύκλο των μετεμψυχώσεων.

Αν και προσφέρεται η γιόγκα και ο διαλογισμός σε Ευρώπη και Αμερική σαν μέθοδος σωματικών ασκήσεων που παρέχουν ευεξία, χαλάρωση και γαλήνη, στην πραγματικότητα οι ασκήσεις της γιόγκα δεν μπορούν να αποσυνδεθούν από τον Ινδουισμό, την απωανατολίτικη φιλοσοφία και τη διδασκαλία της μετενσάρκωσης, που είναι παντελώς ασυμβίβαστη με τον Χριστιανισμό. Η γιόγκα πράγματι είναι μια πλήρης και οργανωμένη θρησκεία πού βρίσκεται σε ριζική αντίθεση με το ευαγγελικό και σωτήριο μήνυμα του Χριστιανισμού. Κι αυτό γιατί χορηγεί αρχικά υποσυνείδητα και στη συνέχεια συνειδητά στο μυούμενο προϋποθέσεις α-χριστιανικές ή και αντι-χριστιανικές, εφόσον τον στρέφει κατευθείαν στην ασιατική θρησκευτικότητα.

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος για τη Γιόγκα

(16/6/2015)

Στο πλαίσιο του σεβασμού της θρησκευτικής ελευθερίας, η οποία στην Ελλάδα είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένη και σεβαστή, αλλά και της ποιμαντικής της ευθύνης για την αποφυγή δημιουργίας κλίματος θρησκευτικού συγκρητισμού, με αφορμή την πρόσφατη καθιέρωση από τον ΟΗΕ της 21ης Ιουνίου ως «Παγκόσμιας Ημέρας Γιόγκα», η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος υπενθυμίζει στο χριστεπώνυμο Πλήρωμα ότι: η «Γιόγκα» αποτελεί θεμελιώδες κεφάλαιο της θρησκείας του Ινδουϊσμού, έχει ποικιλομορφία σχολών, κλάδων, εφαρμογών και τάσεων και ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ «είδος γυμναστικής».

Ως εκ τούτου η «Γιόγκα» τυγχάνει απολύτως ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας και δεν έχει καμία θέση στη ζωή των Χριστιανών.

Εκ του Γραφείου Τύπου